نویسنده : احد رستگار فردیکی از رسوم کهن لرها ( بویژه در خرم آباد ) که تا همین چند دهه پیش به پر رنگی هر چه تمام تر برگزار می گردیده پختن آش
رشته دما پوییز « آش پشت پا پوییز» است.سالهاست این رسم در میان نسلهای کنونی، به فراموشی سپرده شده است. دیگر به آن گستردگی – دست کم در شهر خرم آباد – اجراء نمی گردد. آش دما پوییز به صورت محدود و با اندک تغییراتی در میان خانواده اجراء می شود .زمان برگزاری این آیین؛ در یکی از سه روز پس از #شوچله است. البته سعی میشود در روز اول انجام شود. این سه روز همان سه روز نخست فصل سرد اول #قهار یا سه روز اول #چله_گپ /کلینگ است.زنان و دختران خانواده، در خانۀ بزرگ خانواده ، گرد هم آمده و آشی میپزند. این آش برای وعدۀ غذایی نهار مهیا می گردید. پس از پخته شدن، آش را در میان اعضاء خانواده و همسایهها بهر ( تقسیم ) میشود. .آش رشته دما پوییز یا همان آشی که در این مراسم پخته می شود، آش رشته لری است. آین آش رشته – عموما در کاربرد آیینی اش – برای به سلامت و زود برگشتن عزیزی به سفر رفته پخته میشود. پس از پخت نیز بین اعضاء خانواده، اقوام، همسایه ها و دیگر آشنایان تقسیم می شود . این آش آیینی را با نام آش رشته پشت پا می شناسند .آنچه که در این آیین و رسم خود نمایی می کند ، پخته شدن آشی به مناسبت رفتن فصل گرما و باردهی – که پاییز در اینجا ، به نوعی نماد آخرین لحظات زندگی آن است – و به نیت اینکه هر چه زود تر ، دوباره فصل گرما برگردد ، می باشد .ازینرو به آن آش رشته دما پوییز، آش پشت پا پوییز گفته میشده است.این مسافر دانستن فصل گرما و به گونه ای نذر و نیاز – که آن هم خود به نوعی نماد برکت بخشی است – و تلاش برای حفظ سلامتی او در سف زز و من...
ادامه مطلبما را در سایت زز و من دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 6piremam641a بازدید : 99 تاريخ : يکشنبه 29 خرداد 1401 ساعت: 11:59